فرضیه

بی شک این فرضیه برجاست که برمی‌گردی

نه خیال است نه رویاست که برمی‌گردی

دلخوری، غم زده‌ای با همه اینها قلبت

آنقدر ساده و تنهاست که برمی‌گردی

قدر چشمان پر از اشک مرا می‌دانی

شب باران زده زیباست که برمی‌گردی

می‌روی با دل ناراضی و زانویی سست

از قدم‌های تو پیداست که برمی‌گردی

هر کسی بود تن جاده دلش را می‌بُرد

فرق تو با همه اینجاست که برمی‌گردی

(بیت آخر نیاز به ویرایش داشت و کمی تغییر کرد)